Het is tijd om elkaar echt te zien. Geen schijn, geen laagjes glazuur.
Van vrouw tot vrouw.
Naast alle mooie berichten en foto’s op sociale media, laten we onszelf een specifieke vraag stellen….
Kan ik een andere vrouw volkomen eerlijk en oprecht eren?
Zonder afgunst, zonder competitie, zonder jaloezie, zonder rivaliteit.
Kan ik haar door de stormen van haar leven heen zien gaan, zichzelf zoekend en vindend, een vrouwelijke ziel op haar weg…
Kan ik echt respect hebben voor een andere vrouw?
Voor haar reis en alles wat haar hart door de jaren heen heeft meegemaakt…
Voor het licht in haar ogen, de lichtheid in haar bewegingen, haar gratie en schoonheid…
Voor haar gelach en vreugde…
Voor het verdriet dat ze met zich meedraagt, vaak diep verborgen en soms kwetsbaar gedeeld…
Voor alle scheidingen die haar hart braken…
Voor al de duisternis die ze heeft meegemaakt…
Voor al het geluk dat haar vervulde en voedde…
Voor alle moeite die ze in haar leven heeft gestoken om hier te komen, om het zo goed mogelijk te doen …
Voor de duizenden tranen die ze heeft gehuild, terwijl ze alleen was en niemand die haar zag… Zo goed als ze kon met haar eigen wereld omging…
Soms in stukken gebroken, verloren, alleen…
Soms sterk, worstelend, zelfverzekerd, het hoofd biedend aan…
Voor alles wat zij in zijn leven creëert – met haar hart en vanuit haar schoot – projecten, carrière, ideeën…
Voor de toewijding en zorg waarmee ze voor haar kinderen zorgt, vooral wanneer zij het het moeilijkst heeft…
Die andere vrouw…
Ze is je beste vriendin.
Ze is je biologische zus.
Ze is je buurvrouw.
Ze is je schoondochter, schoonmoeder.
Ze is je collega.
Ze is je meest favoriete vrouw.
Ze is de vrouw van wie je het meest houdt.
Ze is ook de vrouw die je het meeste pijn heeft gedaan.
Ze is JOU.
Er is zoveel jaloezie en concurrentie tussen ons, lieve vrouwen. Het is triest.
Afgunst is dodelijk. In plaats van elkaar te ondersteunen om samen met elkaar, zij aan zij, tot bloei te komen, maakt het ons kapot. Dit is een van de grootste lasten die we met elkaar dragen op vrouwelijk gebied.
Zelfs als we het nooit met woorden zeggen, het wordt heel sterk gevoeld, het zit energetisch in de ruimte.
Kritiek op andere vrouwen – wie ze was, wat ze deed, hoe slecht ze was en wat zij zijn…
Zijn we het niet al moe?
Zijn we het niet beu om elkaar door de filters van afgunst en rivaliteit te zien…
Als we zien dat alles wat de ander heeft beter is dan wij, en door openlijke of verborgen afgunst in ons, vergiftigen we zowel onszelf als haar…
Jaloers zijn op een andere vrouw brengt alleen maar negatieve gevolgen met zich mee – voor beide partijen. Maar vooral voor degene die de afgunst ervaart. Omdat ze denkt dat ze niet zo goed is. Omdat ze denkt dat zij het niet kan. Ze gelooft niet in zichzelf. Ze onderdrukt zichzelf. Onderschat zichzelf. En eigenlijk, op het diepste niveau, houdt ze niet van zichzelf…
Vaak is kritiek op andere vrouwen juist verborgen jaloezie.
Zijn we niet al moe, lieve vrouwen?
Wij vrouwen zijn gemaakt om in stamverband te leven. Om samen te zijn. We hebben nog veel zusterwonden die we met elkaar moeten helen. Het spijt mij. Veel zusterwonden…!
Ik nodig je uit om te voelen voor welke vrouw in je leven je de sterkste negatieve gevoelens koestert. Geef jezelf gewoon de tijd om te observeren. Waar komen ze vandaan, waarom, wat heeft zij of vertoont zij wat jij niet hebt. En ik nodig je uit om haar in haar totaliteit te zien als de Vrouw die ze IS – voelen, leven, liefhebben, lijden… Alles.
Om een beetje meer van jezelf te houden, en een beetje meer van haar…
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne ❤
