Op de dag dat ik begreep dat onze beproevingen slechts een roep van de ziel zijn om ons weer op het pad naar vrede en liefde te brengen, nam mijn leven een drastische wending en kreeg het een totaal andere smaak.
Het leven, het universum, houdt van ons en stuurt ons altijd die situaties, die mensen, die gebeurtenissen op ons pad die we nodig hebben om te evolueren, die we nodig hebben om onze gaven, onze talenten, onze zijnskwaliteiten te ontwikkelen en te worden wie en wat we werkelijk zijn.
Dus al hetgeen we ervaren als angsten, als onrechtvaardigheden of ‘enorme klappen’, hoezeer ze ons ook tegenstaan, zijn in werkelijkheid een uitnodiging om onze beperkte en eenzijdige interpretatie van wat we denken dat het is, los te laten, om ons open te stellen voor een bredere en helderdere visie op onszelf.
Maar wie ben ik dan werkelijk?
Ik ben gaan accepteren dat het antwoord zeker niet in mijn hoofd zit. Heel eenvoudig omdat de volledige werkelijkheid van wie en wat ik ben, van wat wij zijn, niet kan worden begrepen door de mind die de neiging heeft alles te willen beheersen en alles te willen beperken. Het is juist de mind die ons scheidt ons van onszelf, van anderen, van het universum; terwijl het hart ons samenbrengt en ons verbindt met alle dimensies van ons wezen.
Mijn uitdaging bestond er dan ook in om de mind los te laten en mij open te stellen voor de dimensie van het hart. Met andere woorden: het ‘de nek omdraaien’ van mijn angsten en het onbekende mijn leven laten binnenkomen. Omdat het hart ons altijd meeneemt naar het onbekende!
De verrassing was groot, want toen het goddelijke de teugels van mijn bestaan overnam en ik mij stapje voor stapje door het universum liet leiden; toen ik paradoxaal genoeg opgaf om te willen, te beheersen, te hebben… begonnen zich de dromen te realiseren waar ik zo hartstochtelijk naar verlangde.
Ik bevrijdde mezelf van de angst, angst die zolang mijn keuzes, mijn daden en mijn relaties had beheerst. Angst die mij in kleinheid, in bekrompenheid en beperktheid had opgesloten, zodat ik moest vechten om mijn plek te vinden en te behouden!
Ik heb lood in goud omgezet, angst in liefde en vandaag ontvouwt mijn leven zich voor mij als een regenboog aan kleuren in mijn hart.
Het Licht kwam, net als Geloof, Vreugde, Waarheid, Mededogen, Vrijgevigheid, Vrijheid en zoveel andere hulpbronnen, in mijn leven.
Deze waarden van het zijn, zijn de uitdrukking geworden van mijn relatie met het leven, waarden die ik naar believen deel. Geen gevechten, angst of competitie meer! Ik draag de wereld niet langer op mijn schouders. Ik neem er gewoon aan deel.
Ik laat het werk aan de magie van het leven en stroom mee.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne ❤
