Wanneer we aan emoties denken, denken we meestal in de eerste plaats aan die emoties die wij als “negatief” bestempelen, emoties die ons een “vervelend” gevoel geven en een aanspanning in ons lichaam veroorzaken, zoals verdriet, boosheid, angst, machteloosheid, nervositeit. Emoties, waarvan we eigenlijk liever geen weet willen hebben.
Toch zijn ook plezier en vreugde emoties. Emoties waar we helemaal niet moeilijk over doen. Wanneer we moeten lachen, dan doen we dat. Wanneer we lopen te dollen, als een kind even op de schommel springen of gierend van de lach zowat van onze stoel afglijden, dan zullen we niet de minste moeite doen hier iets aan te veranderen. Het is voor wat het is, in het moment dat het is. We gaan er niet links of rechts mee.
Anders gaat het met die andere emoties. Op de een of andere vreemde manier hebben we die een lading gegeven. Soms mochten we ze als kind niet eens voelen. “Stop met huilen”, kwaad worden “ben je nu helemaal betoeterd!” Deze schakering van emoties willen we al helemaal niet voelen, daarom willen we er eigenlijk zo snel mogelijk van af. En dan gaan we vechten of liever gezegd weerstand geven … in het niet toelaten van.
Op het moment dat je iets niet wilt voelen, het probeert weg te duwen, dus er iets aan probeert te veranderen, gebeurt in feite precies het tegenovergestelde van wat je probeert te bereiken, namelijk je gaat aan deze ongewenste situatie voeding geven. Al je energie gaat juist naar datgene wat je niet wilt. En zo maak je de situatie alleen maar erger.
Net zo min als dat je iets aan je plezier probeert te veranderen, zou je iets aan je verdriet of boosheid dienen te veranderen. Dus ervaar beiden totaal, ervaar alles totaal.
Als er plezier is en als er pijn is. Voel het volledig, vecht er niet mee… het is de kortste weg.
Ja maar… dat gevoel van afwijzing… het komt elke keer terug. Ook ik heb last van dergelijke emoties, vertolkt in oude pijnstukken. Dit betekent er elke keer weer opnieuw door heen gaan.
Je staat elke keer opnieuw toe om de fysieke sensatie die het bij je oproept, te ervaren. Als een wolkje dat voorbij drijft en allengs zul je merken dat de emotie aan kracht verliest, aan hevigheid inboet, dat je er steeds sneller en makkelijk doorheen gaat. Het is de enige weg naar Zelf-liefde.
Emoties, ook die zogenoemde “positieve” hebben één ding gemeen, je hoeft ze niet los te laten… ze zijn altijd tijdelijk.
EMOTIES LATEN namelijk JOU LOS !
En nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van deze blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog / doorgevingen te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne ❤
