Kinderen zijn geen eigendom van hun ouders, en ze zijn ook niet jouw kopieën.
Kinderen zijn niet bij je geboren om je emotionele leegtes te vullen, je dromen waar te maken, de plaats van je levenspartner in te nemen, je te verzorgen en te koesteren op je oude dag, en ook niet om je beste vriend te zijn (hoewel we het idee misschien wel leuk vinden).
Kinderen zijn hier VOOR ZICHZELF gekomen, ze hebben hun eigen lessen en hebben onze “opvoeding en opleiding” niet zo hard nodig, als we ze de ruimte laten om hun natuurlijke zintuigen en de aanleg waarmee ze begiftigd zijn te ontdekken en te gebruiken.
Met hen in ons leven kunnen we echter wel (her)ontdekken wie wij zelf zijn of onszelf opnieuw uitvinden, maar het is er geen garantie voor.
Laten we, ongeacht onze connectie met onze kinderen, hun uniciteit en hun natuurlijke intelligentie respecteren. In een wereld die zo chaotisch is, is de liefde van de ouders de enige stabiliteit die een kind heeft. Emotionele instabiliteit van de ouders en degenen met wie zij omgaan, kan heel gemakkelijk ook een innerlijke instabiliteit bij het kind veroorzaken.
Laten we terugkeren naar onze eigen innerlijke ankers, als we zelf voor onze kinderen ankers willen zijn, als we werkelijk ouders willen zijn. Meer dan dit is niet nodig, want het leven laat ons immers telkens zien dat we nergens controle over hebben!
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
