Vanmorgen werd ik wakker met de innerlijk roep om iets te schrijven over de verdeeldheid in de wereld.
Gisteren belandde ik bij een Facebookpost die als titel droeg “Corona maakt meer kapot dan je lief is”. De schrijver gaf woorden aan zijn gedachten over het lamleggen van de samenleving, de strenge regels en omgangsvormen die wij opgelegd hebben gekregen. Het gelijkluidende verhaal van de media en elk tegengeluid wat verdacht wordt gemaakt of zelfs verboden. Zijn persoonlijke gedachten over het virus zelf. En de eenzaamheid van onze ouderen in de verpleeghuizen.
Dit bericht resulteerde in een kleine 1.000 opmerkingen waar voor- en tegenstanders binnen de kortste keren stelling namen, soms in minder prettige bewoordingen. En juist dit heeft er toe geleid dat ik nu deze woorden schrijf.
In de tijd dat ik mij bezighield met het begeleiden van mensen met kanker en hun naasten, besefte ik dat je vanuit zo onnoemelijk veel invalshoeken naar deze ziekte kan kijken. Je zou kunnen zeggen dat een ziekte als kanker een fysieke component kent, een emotionele, een mentale en een spirituele. Het zijn allemaal verschillende invalshoeken welke zowel als uitgangspunt kunnen dienen bij het ontstaan van deze ziekte, als nadat de diagnose kanker eenmaal is vastgesteld.
De een zal zeggen dat kanker slechts een fysiek gebeuren is in het willekeurig ontstaan van een tumor ergens in het fysieke lichaam. De ander zal op zoek gaan naar emotionele oorzaken in het verlies van een naaste of baan, of zelfs gebeurtenissen uit de kindertijd. En weer een volgende zal het accent leggen bij een celvermeerdering ten koste van zijn gezonde fysieke omgeving, waarbij je in de uiterste gedachte spiritueel gezien een link zou kunnen leggen naar wat de mensheid ten aanzien van zijn omgeving – planeet Aarde – doet.
Alle deze gedachten en invalshoeken zijn legitiem voor degene die deze gedachte aanhangt.
Maar vervolgens gaat het mis. We zijn van mening dat onze persoonlijke gedachten en invalshoeken DE waarheid zijn en keuren vervolgens op grond hiervan elke andere waarheid op voorhand al af.
Op dit moment hebben we te maken met een virus. Velen voegen zich naar de feiten en regels die de overheid hierover naar buiten brengt en stellen zichzelf geen vragen naar een mogelijk waarheidsgehalte rondom het virus zelf, de testen en de cijfers die hierover naar buiten worden gebracht. Anderen zijn degenen die veelal geen genoegen nemen met een bepaalde status-quo en gaan zelf op onderzoek uit.
Maar zodra deze laatsten hun gedachten hierover in woorden naar buiten brengen, treedt ogenblikkelijk een verharding in standpunten op. Afwijken van de door de overheid naar buiten gebrachte “feiten” brengt onmiddellijk het woord “conspiracytheorieverkondigers” als label teweeg.
En dat is zo ontzettend jammer.
Wat de mensheid in mijn ogen nu werkelijk dient te leren, is dat wij naar elkaar gaan leren luisteren, werkelijk luisteren. De moeite nemen om als de ander een andere mening of visie heeft, te luisteren en zelfs te informeren waarom hij/zij de visie heeft, waarop hij/zij deze stoelt. Dit laatste heet voor mij verbinding, je hart openstellen.
Het gaat nu niet meer om jouw of mijn gelijk, maar beseffen dat al deze waarheden als stukjes van de puzzel naast elkaar mogen bestaan en alleen gezamenlijk kunnen leiden naar een grotere waarheid.
Corona biedt ons in die zin zoveel kansen, er zijn zoveel invalshoeken van waaruit naar “dit virus” gekeken kan worden. Zoveel invalshoeken, dus ook zoveel kansen! Dus laten we niet op voorhand de mond snoeren van degenen die er op een andere manier naar willen / kunnen kijken. En ons zeker niet bedienen van woorden als “bek houden!”
Op deze manier beletten we al deze “waarheids”onderzoekers en zelfs andersdenkende wetenschappers – niet alleen m.b.t. het virus, maar ook m.b.t. een 5G – om met, voor en samen met ons tot een nieuwe en andere waarheid te komen. Doen we dit niet dan passen we in feite net als de overheid op voorhand censuur toe op de visie van onze medemens – er wordt op dit moment het nodige op You Tube verwijderd en regels voor plaatsing aangescherpt, hetgeen in mijn ogen ten aanzien van vrijheid van meningsuiting hoogst bedenkelijk is – op de gedachten en intenties en onderzoeksresultaten van anderen, – zo in het groot, zo in het klein, laten we niet hetzelfde doen – die ons wellicht als samenleving in totaal stukken verder / vooruit zouden kunnen helpen.
Voor een omwenteling hebben we juist andersdenkenden – dus geen censuur – nodig!
Omarm je naaste, omarm je medemens, laten we elkaar omarmen in alles wat we zijn.
Dit is wat mij van het hart moest.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne
