Zoals ik al eerder heb geschreven wordt het aspect macht in vele situaties uitgeoefend. Werkelijk in heel veel situaties. Wat we ons hierbij af kunnen vragen is waarom een mens ertoe over gaat macht te gebruiken.
Een mens gaat ertoe over macht te gebruiken, omdat hij het moment zoals dit zich aandient, de situatie zoals die zich aandient, niet wenst te accepteren, zoals deze is; omdat hij een bepaalde toekomstige mogelijkheid wenst te voorkomen hetgeen in dit kader gelijk staat aan een bepaalde door hem gewenste uitkomst wenst te realiseren.
In het werken met mensen, waaronder veel mensen met kanker, kreeg ik op een gegeven moment een verhaal te horen over een echtgenoot die zijn partner onder druk zette om na haar borstoperatie toch beslist een chemokuur te volgen. Dit terwijl de behandelend arts van de vrouw deze behandeling niet echt noodzakelijk achtte. De verantwoordelijkheid voor de keuze die deze vrouw zelf mag en zelfs moet maken, wordt door de druk die deze man op zijn vrouw uitoefent, bij haar weggehaald om te voorkomen dat hij contact moet maken met de emotie die hij tracht te vermijden, namelijk het onder ogen zien dat zijn vrouw een sterfelijk wezen is en dat hij haar op een gegeven moment zal moeten loslaten.
In het onder ogen zien van, in de confrontatie met zijn emotie en het onderkennen en toelaten van het vervelende gevoel dat de emotie bij hem oproept, zou hij de verantwoordelijkheid voor de keuze kunnen laten waar die hoort, namelijk bij zijn vrouw.
Door dergelijke handelwijzen zetten wij met enige regelmaat anderen onder druk en ontnemen wij hen de vrijheid eigen keuzes te maken en de consequenties van deze keuzes te ervaren. We zijn maar met de ander bezig in plaats van het bij onszelf te houden.
Een andere reden waarom een mens ertoe overgaat macht te gebruiken, is wanneer hij zich geconfronteerd weet met de kracht van een of meerdere anderen. Op het moment dat hij zich door die kracht in het nauw gedreven voelt, zal hij middelen zoeken om deze kracht van de “vermeende” tegenstander te beperken of te vernietigen.
Een mens zal ook een machtsstrijd aangaan, wanneer hij meent zich te kunnen verrijken ten koste van anderen. En of het nu om financieel gewin draait of om positieverbetering maakt in strikte zin niets uit. Hij laat zich leiden door lagere motieven in zichzelf.
Verder zal een mens nog macht inzetten zolang hij vasthoudt aan het idee dat zijn manier van omgaan met de werkelijkheid de ware is. Een waarheid die puur gebaseerd is op het denken en die voorkomt dat hij zicht krijgt op een veel grotere waarheid, namelijk die van het hart.
En tenslotte gaat een mens een machtsstrijd aan, omdat hij of zij zich minder(waardig) voelt ten opzichte van de ander. Aangezien er vrijwel geen mens is bij wie de eigenwaarde in het verleden geen deuk heeft opgelopen, is dit een facet wat zich in feite aan de lopende band voordoet.
Zodra een mens een machtsstrijd aangaat, meet hij zichzelf af aan een ander.
Uiteraard geldt hetzelfde voor kleine en grote maatschappelijke organisaties.
“Opgeblazen” management wat het vertikt oog en oor te hebben voor de inbreng en de suggesties van hun medewerkers balanceren op de rand van de afgrond met betrekking tot inzet, collegialiteit en werksfeer binnen hun organisatie. Binnen dergelijke organisaties ontwikkelt zich de machtsstrijd van de machteloze tot lijdelijk verzet, roddel en achterklap, het hun superieuren op hun bek laten gaan door ze informatie te onthouden en wat er allemaal nog meer te bedenken valt.
Het is een lastige zaak om als mens niet mee te gaan in de machtsstrijd welke de ander wenst te ontketenen en de ander te laten stuk lopen op zichzelf. Zodra je je als machteloze op basis van de emotie die bij je wordt opgeroepen laat verleiden om te reageren op de macht van de ander, maak je net zo deel uit van de machtsstrijd als de machtige. Heeft de strijd zich eenmaal ontwikkelt, dan is het moeilijk om je daaruit nog terug te trekken.
Het vraagt de nodige inzet om je bewust te worden van het feit dat en hoe je telkens weer in machtsrelaties verweven raakt en je ervan los te maken. Het vraagt een voortdurende alertheid. Het lijkt gemakkelijker en vanzelfsprekender om in het contact met de ander een machtsstrijd aan te gaan. Degene die betrokken raakt in een machtsstrijd houdt geen rekening meer met de ander, het gaat alleen nog maar om het eigen profijt, winnen wat er te winnen valt.
Zonder er een waardeoordeel aan te willen verbinden. Het is allemaal een zaak van het niveau waarop jij als mens je leven gebracht hebt, dan wel het niveau waarop jij als mens je leven wenst te brengen. Door jezelf te bevrijden uit de ban van de macht en te vertrouwen op je eigen kracht creëer je innerlijke vrijheid, iets waar elk mens in wezen naar verlangt.
Misschien een goed moment om even bij stil te staan….. Daar waar macht wordt ingezet, ontbreekt liefde voor dat wat is. Het leven biedt geen houvast, daarom vraagt het leven het loslaten van al je zekerheden in volledige overgave aan het NU.
Dit vraagt ons onvoorwaardelijk vertrouwen in AL WAT IS. Elk individu die zijn/haar leven wenst te bouwen op deze innerlijke waarheid, komt echter alleen te staan.
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
