Onze relaties zijn vaak doorweven van macht, onze samenleving is doorweven van macht. Daarom plaats ik hieronder een stukje over macht uit mijn boek “Leven in Verbondenheid”, want zolang de mens geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn/haar eigen emoties en de daaraan gekoppelde pijn toelaat, doorleeft en naar het Licht brengt, zolang hij zijn emoties niet onder ogen wenst te komen en te doorzien, zal hij macht ten opzichte van zijn medemens hanteren en de ander – soms langdurig – schade berokkenen.
MACHT
Macht viert in het huidig tijdsbestek hoogtij in het schouwspel wat wereldgebeuren heet. Het wereldgebeuren is echter slechts een afspiegeling, een weerspiegeling van de manier waarop wij met onszelf en onze naasten omgaan – zo in het klein, zo in het groot. Een manier waarbij macht een grote en soms allesoverheersende rol speelt.
Wanneer we de tijd zouden nemen hier bij stil te staan, dan kun je waarnemen dat er in je dagelijks leven op vele uiteenlopende manieren en vrij consequent macht wordt uitgeoefend. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Soms verloopt de inzet van macht heel subtiel, maar veelal is er sprake van zeer grove vormen van macht.
Om hier ook maar iets aan te veranderen dient elk mens, nogmaals elke mens, zicht te krijgen op al die manieren waarop hij/zij zich door middel van macht in het leven staande probeert te houden.
Het is duidelijk dat macht als inzet dient om ergens een bepaald voordeel uit te halen, om een situatie ten gunste van jou te keren. Macht dient derhalve een bepaald doel.
We kennen niet alleen fysieke macht, maar ook mentale macht. Ook is er sprake van macht op het moment dat je jezelf innerlijk onder druk zet, bijvoorbeeld wanneer je verdriet probeert weg te stoppen of wanneer je meent bepaalde emoties niet te mogen hebben.
Soms is de grens tussen fysieke en mentale macht slecht te trekken.
De vraag is of een ouder die zijn kind bij een te maken beroepskeuze mentaal onder druk zet, niet tegelijkertijd een stuk fysieke macht op het kind uitoefent. Maar hoewel de werking van mentale macht misschien wat subtieler ligt, wil dit niet zeggen dat de uitwerking minder destructief is.
Aan de andere kant geven veel mensen hun persoonlijke kracht vaak uit handen en leggen deze in de handen van een of andere autoriteit. Zo had ik een tijd geleden te maken met iemand die de vraag of ze misschien kanker had, had neergelegd bij iemand die dit zou kunnen uitpendelen.
Ook kunnen mensen hun kracht uit handen geven aan mediums, geestelijk leraren en aan priesters en artsen. Dit kan zelfs zover gaan dat de persoonlijke kracht van die mens geen enkele ruimte meer krijgt.
Dit is echter niet de bedoeling van het leven, niet de bedoeling van jouw leven.
Het is je geboorterecht dat je zelf keuzes mag maken. Tegelijkertijd mag je de uitwerking van je keuzes zelf ervaren. Ik gebruik hierbij nadrukkelijk niet het woord gevolg, omdat aan dit woord zo vaak een negatief beladen beeld kleeft.
Zo herinner ik mij dat mijn vader na een darmoperatie aan zijn behandelend arts vroeg, wat hij moest doen om weer zo snel mogelijk op de been te komen. Ik kan niet anders zeggen dat hij vervolgens uiterst contentieus de meegekregen oefeningen deed, maar er zelf over nadenken was niet aan de orde, immers zijn arts had dit voorgeschreven. Mijn vader liet hiermee de uiterlijke autoriteit boven zijn innerlijke – alles-wetende – autoriteit prevaleren.
Bij het belichten van macht is het natuurlijk verstandig wel onderscheid te blijven maken tussen kracht en macht. Natuurlijk is de ene mens wat krachtiger dan de ander. Maar zolang deze persoon zijn kracht in liefde gebruikt, is er niets aan de hand.
In feite komt het erop neer dat de mens die macht gebruikt niet alleen de ander, zijn medemens, niet respecteert, maar ook zichzelf niet. Elk mens die macht gebruikt, heeft een doel en dat doel is om de eigen dieperliggende emoties, de verborgen pijn, niet te hoeven ervaren.
Margriet maakt aanmerkingen over het feit dat haar man het pak melk zonder het tuitje te sluiten in de koelkast terug zet. Elk verwijt richting haar partner is gebaseerd op macht en dit alleen vanwege het eenvoudige feit dat Margriet de onder haar irritatie liggende pijn niet wenst te voelen.
Macht impliceert ook geweld. Deze zijn niet van elkaar te scheiden. Macht impliceert gewelddadigheid ten opzichte van je medemens. We zouden ons kunnen afvragen of een overheid die een deel van haar bevolking op de rand van de armoedegrens of er zelfs onder laat balanceren niet een vorm van macht uitoefent cq geweld pleegt.
En wat te denken van de bedrijven die enerzijds op de lonen bezuinigen, misschien zelfs wel mensen ontslaan en tegelijkertijd nog enorme winst maken.
Mishandelen, onderdrukken, discrimineren, roddelen, niet naar je medewerkers luisteren, boven de ander gaan staan, mensen bevoordelen; andere rassen, andere religies, andere geaardheid veroordelen; zorg onthouden, het negeren van lijden, straffen, competitie, je waar willen maken, elke hebzuchtige ambitie: het zijn allemaal vormen van macht en geweld. Ze werken afzondering en scheiding in de hand.
We negeren het massaal. We negeren het liever, want het leven moet “leuk” zijn. We moeten positief zijn, genieten, de dingen van de zonzijde benaderen. We willen ons zoveel mogelijk prettig voelen.
Maar zolang we niet gaan kijken … hoe kunnen we dan ooit iets veranderen?
Misschien een goed moment om voor jezelf eens even bij stil te staan…..
“Wanneer en waarom gebruik ik macht?”
En nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van deze blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog / doorgevingen te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne 
