Zo lang de gebeurtenissen in je leven in stand blijven of zich blijven herhalen, heb je nog een les te leren.
Je bent verantwoordelijk voor alles, wat er in je leven met je gebeurt. Je hebt dat zelf in werking gezet.
Alle problemen in je leven ontstaan uit en zijn een gevolg van je denken. Door elke gebeurtenis te interpreteren in plaats van deze te ervaren, gaat het gebeuren in je denken zijn eigen leven leiden.
Op basis van al hetgeen je tot dusver in je leven hebt meegemaakt, trekt je denken zo zijn conclusies, welke dan weer bindend zijn.
Het denken vervaardigt continu plaatjes van jezelf en anderen.
Op het moment dat er zich in je leven een probleem aandient, hetgeen dus een gevolg is van je manier van denken en je – meestal onbewuste – overtuigingen, dan bemerk je dat je op dit probleem gefixeerd raakt, je denken maakt “overuren”. Je raakt er helemaal op gefocust. Hierdoor ontstaat een bewustzijnsvernauwing, immers je kunt werkelijk nergens anders meer aan denken en ook je “pleziertjes” kunnen niet meer binnen komen. Hierdoor verlies je het contact met je omgeving.
Zodra je gefixeerd op iets raakt, zit je vast in concepten, d.w.z. in een bepaalde beeldvorming, én in je overtuigingen: “Zo is het en niet anders; het is, zoals ik het zeg!”
Het zal je ongetwijfeld duidelijk zijn dat vasthouden aan een dergelijke houding, de zekerste manier is om bepaalde situaties in je leven te laten voortduren.
Een voorbeeld van een algemeen aanvaard concept is: “Als het tocht, word ik verkouden.”
Het concept is hierin het plaatje, wat gevormd wordt aan de hand van je overtuiging.
Er zijn drie belangrijke elementen, welke de continuering in stand houden, namelijk
– weerstand, ontkenning of strijd, je weigert er naar te kijken of het aan te gaan – aan de basis hiervan ligt angst
– de confrontatie niet aan kunnen – ook weer gebaseerd op angst
– het niet (kunnen) zien
Voor dit laatste is het nodig dat een ander je helpt om je – niet oordelend – te spiegelen. Door ruimte gevend, niet oordelend en niet confronterend te spiegelen, – “in dit stukje zie ik je er zo mee omgaan” – “dwing” je de ander naar zichzelf te kijken.
Benoemen opent, ook al kun je er nog niets mee en voel je je kwetsbaar.
Dit is voor mij één van de essentiële basisvaardigheden in een spiritueel partnerschap.
Pas, wanneer je inzicht krijgt in wat je overtuigingen zijn, zul je kunnen veranderen.
Het gaat niet om de strijd, wie er gelijk heeft. Het gaat erom dat je elkaars waarheid deelt voor een gezamenlijke – en uiteindelijk altijd grotere – waarheid.
In elk veranderingsproces spelen een aantal elementen een rol, namelijk
– Acceptatie
– Inzicht ….. door te spiegelen
– Begrip / Begrijpen
– Verandering
– Loslaten
Het grootste obstakel om te veranderen is je angst. Elk verzet om je over te geven aan hetgeen het leven van je vraagt, mondt uit in weerstand / afzetten.
Toch heb je een reden om bang te zijn, voor jou is je angst reëel. Je angst komt ergens vandaan.
Door naar je emotie te gaan kijken en te gaan zeggen wat je ervaart, zet je echter een eerste stap in een proces, wat aangegaan moet worden. Doe je dit niet, dan zal het bestaande voortduren en zullen je lessen steeds harder worden, omdat je weerstand – d.w.z. je angst om te veranderen – alleen maar groter wordt. Deze beide gaan namelijk hand in hand. Je krijgt het zwaar, als je er weerstand tegen hebt.
Door nee te blijven zeggen, blijf je dezelfde ervaringen op je weg krijgen, tot je geleerd hebt.
Neem alles waar, wat er gebeurt, ook het overlopen van je vaatwasser. Op het energetisch niveau is alles namelijk op die manier gestructureerd. De enige vraag is: “Wil je dit zien?”
Als mens wil je je emoties het liefst mentaal aanpakken. Als je dit doet, blijf je je emoties echter onder drukken.
In de opmerking: “Dit lukt me toch niet.”, probeer je je alleen maar te verschuilen.
In emoties geef je alleen maar je onmacht te kennen.
De grote uitnodiging is erin gelegen om je emoties vanuit het voelen te gaan leren hanteren, d.w.z. dat je buiten de emotie gaat (leren) staan.
Overtuiging of ervaring
Wie was eerst: de kip of het ei?
De overtuiging of de ervaring? Door de ervaring kan een overtuiging ontstaan, maar door de overtuiging ook een ervaring.
Feit is dat je op basis van je overtuigingen ervaringen aantrekt. De overtuiging is iets wat in je zit, wat je bent, bijv. “Ik ben slachtoffer.”
Je kunt slachtoffer zijn zonder dat je er erg in hebt, dat het je overtuiging is, dat je slachtoffer bent.
Die overtuiging moet steeds gevoed worden, d.w.z. de emotie moet worden opgeladen.
Het is belangrijk om je overtuigingen te leren kennen om je ervaringen te plaatsen, anders blijf je gevangen in de cirkel van herhaling.
Waarom heb je ooit deze overtuiging gekozen? Dus, waarom denk je dat je deze ervaring blijft opdoen?
Een mooi voorbeeld van een overtuiging is: “Ik word niet erkend in wie ik ben.”
Achter deze overtuiging ligt nog een minder zichtbare overtuiging, namelijk: dat je je klein voelt ten opzichte van anderen die altijd beter zijn.
Als je om je heen kijkt, dan zie je veel mensen zich in allerhande bochten wringen om aandacht en erkenning te krijgen. Je weet nu wat hieraan ten grondslag ligt.
Maar, let wel besef ook dat het je eigen filmdoek is.
Misschien een goed moment om bij stil te staan….
Het enige wat mensen in de ont-moeting met elkaar te doen valt, is om de ander in zijn / haar eigen zijn te ontmoeten, ontdaan van al je concepten welke het beeld van de ander alleen maar vertroebelen en vertekenen.
In en binnen een dergelijke ont-moeting is het ontmoeten nergens anders op gebaseerd dan op het kunnen ervaren en toelaten van alle eigen gevoelens en de emoties waarnaar deze gevoelens verwijzen.
Dit is werkelijk het enige wat in ont-moetingen te doen valt.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
