Gewoonlijk worden life events door ons denken heel snel ingekaderd in: Leuk! of Niet leuk!
Van de “leuke” gebeurtenissen kunnen we (er) meestal niet genoeg krijgen. “Wat ga je dit weekend voor leuks doen?” of “Wat heb je dit weekend voor leuks gedaan?” is binnen veel bedrijven en organisaties op de vrijdagmiddag of de maandagochtend een regelmatig terugkomende vraag. Alsof je perse iets “leuks” moet doen om van het leven te genieten of gelukkig te zijn.
Gebeurtenissen worden echter een heel ander verhaal, wanneer het in onze beleving om “tegenslagen” gaat.
Kun je ook anders tegen dergelijke tegenslagen aankijken? Of is het mogelijk anders met dergelijke tegenslagen om te gaan?
Leren van tegenslagen
De keerzijde van tegenslagen is dat je er ook van kunt leren. Je kunt je er letterlijk aan ont-wikkelen – en het gaat hier echt niet alleen om de grote ingrijpende gebeurtenissen, maar zeker ook om al die kleine, meer alledaagse voorvallen, zoals gevoelens van machteloosheid, onzekerheid of van afgunst, een gedachte van kritiek, irritaties naar je partner, je baas, je collega’s of één van al die andere mensen met wie je in je dagelijks leven te maken hebt of die in de loop van je leven voor een kort moment op je pad verschijnen.
Ook de kleine suggesties waarmee je de ander probeert te helpen of te verbeteren zijn beslist een stukje zelfonderzoek waard. En dan heb ik het nog niet eens over al die zaken waardoor je meent het de ander betaald te moeten zetten of de ander uit je buurt te moeten houden, ver uit je leven vandaan.
Een tegenslag, een levensgebeurtenis, is een soort barrière. Een barrière die eigenlijk alleen maar ontstaat doordat je weerstand geeft, dus ermee vecht. Zodra je ermee vecht, kost het je alleen maar meer kracht en energie om er aan voorbij te komen. Hoe erg de pijn, de angst of het verdriet – de beleving – in het moment ook is, er komt altijd een moment – en dat geldt voor ieder mens – dat je de tegenslag achter je gelaten hebt. Dat is namelijk de natuurlijke balans van het leven zelf.
De mate waarin een mens getroffen wordt door tegenslagen heeft ook veel met verwachtingen te maken. “Waarom moet mij dit nu weer overkomen?” is een vaak gebruikte uitdrukking. Het is eigenlijk heel simpel: “Wie niets verwacht, zal alles kunnen accepteren”. In dit opzicht is de volgende zinsnede wellicht van grote waarde: “Hoe kun je teleurgesteld zijn in het leven, wanneer je absoluut niet kunt weten, wat je te wachten staat?” Daarom is de combinatie nederigheid – niet mijn wil geschiede, maar de wil van het bestaan zelf – en vertrouwen een goede in het leven.
Dikwijls blijkt een “tegenvaller” achteraf een meevaller te zijn. Denk maar aan een gedwongen ontslag, waarna je een veel leukere en ook nog beter betaalde baan vindt.
Nu is het uiteraard niet zo, dat wanneer je nog “midden” in de tegenslag zit, je die baan al aan kunt zien komen. Wel kun je leren vertrouwen dat het leven zelf je meeneemt naar een nieuwe fase in je leven. Veelal een grootsere versie van jezelf.
Ik heb door een groot aantal ervaringen in mijn leven leren inzien dat alles wat er gebeurt een bedoeling heeft. Het leven laat mij zien dat ik iets mag weten. Vanuit dit inzicht geredeneerd kun je dus eigenlijk niet bepalen of het goed of slecht met je gaat. Het ligt voor de hand dat je met bepaalde problemen wordt geconfronteerd. Ze zijn er speciaal voor jou. Dat maakt ze uiteraard nog niet prettig, maar wellicht kun je ze door dit inzicht wel beter accepteren.
Vanuit dit inzicht is het ook interessant om te weten dat het er niet om gaat wat jij met je leven wilt, maar wat het leven met jou wil. Wie dit onderschrijft, zal inzien dat het voor jezelf eigenlijk onmogelijk is te bepalen of het goed of slecht met je gaat. Laat staan dat een ander dit voor jou zou kunnen bepalen of dat jij dit voor een ander kunt bepalen.
Laat deze wetenschap je dan ook enige bescherming geven tegen de oordelen, verwijten en vaak zo “goedbedoelde” adviezen van een ander.
Ik heb geleerd dat tegenslagen zaken zijn die nuttig kunnen zijn in het leven. En dat bedoel ik niet alleen voor elk mens persoonlijk, maar ook voor de mensheid in zijn totaal. Ieder mens als individu levert immers weer een bijdrage aan de ontwikkeling en groei – de evolutie – van de mensheid in zijn totaal. In dit licht kan jouw “gevecht” met een tegenslag de hele mensheid dienen.
Een voordeel van een tegenslag is dat je de mogelijkheid krijgt geboden de tegenslag te doorgronden, jezelf beter te leren kennen. Je kunt anders met een gebeurtenis omgaan of je zult hierdoor nieuwe keuzes maken. Je gaat je op een andere – nieuwe – wijze verhouden tot datgene wat je overkomen is. Je zult nieuwe keuzes maken, welke gebaseerd zijn op “doorleefde” zelfkennis. Dat is een heel ander verhaal dan uitgaan van andermans oordelen en verwachtingen. Dat is je eigen “unieke” leven leiden.
Je kunt niet alleen jezelf beter leren kennen in “onplezierige” omstandigheden, maar ook degenen die jou omringen. Dikwijls leer je dan pas wie werkelijk je vrienden zijn en wat je aan een ieder op zijn/haar eigen manier hebt.
Wij mensen kunnen het bestaan zelf niet begrijpen. Zij gehoorzaamt aan wetten van een hogere logica, welke ons nog verre te boven gaan. Daarom kunnen we ook niet bepalen of iets goed of slecht is. Het is daarom niet ondenkbaar dat bepaalde ontwikkelingen in ons leven alleen “afgedwongen” kunnen worden door middel van tegenslagen. Die wetenschap kan tegenslagen in een ander daglicht plaatsen.
Menigeen die met tegenslagen wordt geconfronteerd, krijgt dikwijls het gevoel dat hij de weg is kwijtgeraakt. Dat is echter compleet onmogelijk. Je ervaart hooguit wat verwarring, omdat het oude voorbij is en het nieuwe zich nog niet ten volle heeft gemanifesteerd. Hoewel niemand zijn weg kent, zit je er altijd op. Het is daarom een illusie dat je in het leven zou kunnen verdwalen.
Is dat geen rijke gedachte?
LIFE EVENTS (vervolg)
Naar aanleiding van de eerste tekst over Life Events ontving ik een reactie van een lezer. Zij merkte op dat het achter je laten van tegenslagen niet vanzelf gaat. Dat het niet alleen belangrijk is dat je je gevoelens over datgene wat je is overkomen op een of andere manier uit, maar ook dat het van belang is dat er iemand is die echt naar je luistert. “Je kunt het zo verwerken en dan pas kun je verder gaan,” zo liet zij mij weten.
Wanneer we het omgaan met tegenslagen benaderen in het licht van bewustzijn dan is het goed ons te realiseren dat wat er ook in een menselijk leven gebeurt, het slechts een ervaring is. En een ervaring – elke ervaring – krijgt slechts grip ons ons, wanneer ons denken met de daaraan gekoppelde emoties zich er mee gaat bemoeien.
Anders gezegd: geen enkele ervaring is iets, is van zichzelf dus niets, totdat ons denken er zich over ontfermt en er alle mogelijke lading aan toe kent. Het is om die reden dat ik dan ook zeg “Wordt de getuige, de toeschouwer!”
Het is die lading aan gedachten en emoties waar de mens en overigens ook veel psychologen en therapeuten vervolgens mee aan de slag gaan. We moeten toch zeker onderzoeken waar het vandaan komt… uit onze jeugd of misschien wel drie, vier of twintig levens geleden…
Of we moeten op zijn minst een manier verzinnen om met deze “narigheid” te leren omgaan, bijvoorbeeld door middel van positief denken, affirmaties. Met dit alles ontstaat echter alleen nog maar meer business of the mind.
Op het moment dat je weet waar het vandaan komt (verleden), kun je je probleem slechts mentaal plaatsen, maar je lost je probleem – een “denk-beeldig” probleem – er niet mee op, omdat het voortkomt uit je denken. Het speelt in het hier en nu.
Het enige waar het werkelijk om gaat en wanneer je dit inziet is het eigenlijk heel simpel, is het toelaten van de emotie – het er als een toeschouwer naar kijken – en deze te laten uitwerken in je lichaam. Dit is werken met het bewust-zijn zelf.
Een moment van geluk gaat vanzelf voorbij, een moment van verdriet ook. Alleen we schenken aan dit laatste moment vaak zoveel meer aandacht – dus stoppen er energie in – dat we de gebeurtenis zelf alleen maar verergeren, waardoor deze des te langer duurt.
Geluk en pijn zoals hier benoemd zijn slechts emoties. Geluk vanuit bron is louter zijn, de ervaring van oneness, dus niet aan schommelingen onderhevig.
Wat de meeste mensen geluk noemen is altijd gerelateerd aan iets buiten zichzelf, dus per definitie tijdelijk. De mens benoemt dit als geluk omdat het streven van het denken naar de ideale partner of die fantastische droombaan dus naar iets wat buiten je ligt, even tot stilstand komt. Dat is de vergissing die mensen maken en deze vergissing maakt, veroorzaakt dat je gaat streven, gaat najagen.
Nogmaals geluk, vrede, stilte bevindt zich alleen in jezelf en – zoals hier benoemd – is niet aan verandering onderhevig.
Bij het voordoen van tegenslagen willen de meeste mensen wat doen. Ze willen stoom afblazen, gehoord worden, hun wanhoop uiten, oftewel ze doen.
Het bewustzijn is echter niet doen, in-actief.
Het verschil ligt in er iets mee doen of er bij blijven.
Het verschil ligt in de emotie zijn of de emotie hebben.
Vanuit het bewustzijn gezien kan worden gezegd: “Niets is een probleem, behalve wat het denken ervan maakt.”
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne
