Wanneer ik afgelopen maandagmiddag even op de bank ga liggen, gaat mijn aandacht direct naar Lord Melchizedek. Hij nodigt mij uit om met hem mee op reis te gaan en uiteraard ben ik benieuwd waar deze reis heen gaat.
“We belanden bij een gebouw, een soort tempel, maar voordat ik goed om mij heen kan kijken, wenkt hij mij al om mee naar beneden te komen. Beneden ontdek ik een gigantisch waterbekken. Het water is prachtig van kleur en het voelt als levend water. Het waterbekken wat deel uitmaakt van een natuurlijke waterbron, is op een heel natuurlijke wijze aangelegd. Niet in de vorm van onze huidige zwembaden die meestal een rechthoekige vorm kennen. Nee, het is alsof het op een natuurlijke wijze in het landschap is opgenomen. Aan de randen van het bekken liggen lage rotspartijen die gelijkmatig in het water overlopen. Het water is azuurblauw, het blauw waaraan wij ons kunnen vergapen in de prachtige plaatjes van water in paradijslijk verre oorden. De rotsblokken op zich kenmerken zich ook door een buitengewone levendigheid, bezieling vergelijkbaar met die van kristallen Ze geven leven aan het water. Ze verlevendigen het water.
Nu begrijp ik de associatie met de tempel. Er worden inwijdingen gehouden. Moet ik ervan uitgaan dat de vroege mens ook inwijdingen kende?
Melchizedek reageert dat het meer vieringen zijn. Gebeurtenissen waaraan een speciaal tintje wordt toegekend: Vieringen van dankbaarheid, vieringen vol respect. Serieus is het woord dat bij mij opkomt.
Wanneer ik Melchizedek vraag waarom hij mij hiervan bewust maakt, dan krijg ik als antwoord dat wij als mens veel meer mogen vieren. Wij lopen te veel langs de dingen heen, besteden te weinig aandacht aan de stappen die gezet zijn, de stappen die volbracht zijn. Vanuit dankbaarheid mogen we het leven vieren, mogen we successen vieren, mogen we onze evolutie vieren.
Vier het leven, vier het op Aarde zijn, vier de nieuwe ankerpunten op weg naar de volgende, vier het leven met gelijkgestemden, vier het leven. Geniet van de reis, maar vier ook dat je een taak beëindigd hebt. Vier dat je aan een taak gaat beginnen. Breng meer vreugde in het leven door te vieren.
De mens is zo gewoon geraakt om zich een weg door het leven te vechten, dat we geneigd zijn om het vieren te vergeten, het vieren te veronachtzamen.
In het Universum wordt gevierd, onze gidsen vieren en wij, wij de mens, laten deze momenten veelvuldig liggen.
Nog steeds blijf ik bij het waterbekken hangen, nog steeds blijf ik hangen bij het gegeven inwijdingen. Inwijdingen is ook het oude afsluiten en ons openen voor het nieuwe, het vieren van een mijlpaal.
Ouderen en kinderen, iedereen wordt meegenomen in deze rituelen. Daarbij: niemand wijdt een ander in, in feite wijd je jezelf in.
Wordt vervolgd…vanmorgen is Melchizedek naar aanleiding de vraag die het bovenstaande bij mij opriep op dit stuk verder in gegaan en ik was zo ontdaan door hetgeen hij mij voorstelde dat ik van de weeromstuit vergeten ben om zijn laatste woorden op te slaan.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van deze doorgeving? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog / doorgevingen te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne
Lieve Yvonne,
Als ik dit lees, dan ben ik het helemaal eens met Melchizedek eens. Inderdaad, waarom niet een dankwoord over het feit dat je genezen werd. Zo snel wordt er al weer verder gegaan, met wat er in de buitenwereld roept. Niet even in innerlijke met elkaar delen. Toch gaat dat wel komen wanneer we het elkaar weer leren en er met elkaar over praten.
Liefs Corry
Lieve Corry,
Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Elke dag weer, Maar we rennen maar door. Het zijn niet alleen die grote dingen, maar ook die hele kleine. We mogen het weer gaan leren vieren.
Lieve Yvonne,
Het raakt mij…vooral het stuk over vieren, in vreugde zijn.
Hoe meer ik bewuster word van het Leven en ervan kan genieten van vooral de kleine dingen zoals een vlinder, wilde kersen ontdekken in het bos, magische luchten…
Dan voel ik de vreugde in mijn hart. Ben ik intens blij dat ik hier nu op Aarde ben.
Warme groet, Carmen Waalewijn
Wat prachtig om te lezen! Als ik de tijd neem, zoals ik in mijn yogales vandaag deed, voel ik meteen dat het over dankbaarheid zou gaan. Dankbaarheid voor hulp, voor liefde en vriendschap, en ook voor de zon en de zachte regen, het wonder van ons lichaam en alle cellen en ook dankbaar voor kleine momenten, zoals een kopje thee.
Toch word ik de afgelopen week steeds zeer geraakt/ getriggerd. Boosheid, onrecht wordt in me aangewakkerd, verdriet en ik voel dat ik me er niet langer door wil laten beïnvloeden. Moet alle zeilen aan dek zetten om te stoppen te reageren vanuit overlevingsdrang ….lukt niet goed, dus vergeef ik mezelf en neem me weer zoals ik ben…onvolwassen in deze….als ik dan, mijn lichtteam die ik om me heen weet, roep, komt de uitademing, de aarding en tover ik een glimlach op m’n gezicht, komt de steunende inspiratie binnen.
Ja, ik wil…de nieuwe wereld betreden, het oude beperkende beklemmende loslaten in het heden….en dankbaar openstaan daarvoor 🙏💖
Ook dankbaar voor dit stukje hier, wat ik lees, van lord Melchizedek. Voelt alsof ik toch in de flow ben.
Dankbaar omdat ik wel weet dat het er al is die nieuwe wereld, het klinkt bekend. Voel veel verlangen erin terug te keren.
dus dank je wel 🙏💗 ook voor de gelegenheid om weer even mijn gedachten en gevoel aan het papier toe te vertrouwen, daar zullen ook mijn gidsen blij mee zijn.. ..dat mag ik wel weer dagelijks gaan doen.. ja hoor, go with the flow and let us carry you HOME