Het is de meest pijnlijke en tegelijkertijd ook de hoogste daad van onvoorwaardelijke liefde…
Onthechting doet pijn, het doet veel pijn, het doet pijn, omdat je moet loslaten waar je van houdt.
Wat ons doet lijden is angst die wordt aangewakkerd door het ego, door het diepgewortelde geloof van het mogelijk verlies van een bezit dat niet bestaat, dat niet echt is. Omdat we niet iemand kunnen bezitten die van ons is, die dit nooit was en die dit ook nooit zal zijn.
Onze ouders, onze vrienden, onze partner zijn niet van ons, zelfs onze kinderen zijn niet van ons, het zijn vrije en onafhankelijke wezens die hun eigen pad moeten volgen, net als wij. Daarom mogen we het geluk van de een niet ondergeschikt maken aan het geluk van de ander.
Als je niet gelukkig bent in je eentje, zul je met niemand gelukkig zijn.
Gehechtheid is de heerser van alle tijden, een heerser die je verankert in afwezigheden. Onthechting houd je echter in het hier en nu, het is het loslaten van de ander wat er ook gebeurt.
“Alles is perfect”.
En ja, dat kan ons “veel pijn doen”, want tot nu toe leerden ze ons alleen dat we iemand waren als we allerlei bezittingen hadden. Ze vergaten ons echter te vertellen dat hoe meer we bezitten, hoe meer slaven we worden.
Daarom ben ik ervan overtuigd dat emotionele onafhankelijkheid het grootste geschenk is dat je jezelf en je dierbaren kunt geven, en als je dat bereikt hebt, dan en alleen dan kun je tegen het universum uitschreeuwen dat je eindelijk ware en volledige vrijheid hebt bereikt.
Als je eenmaal in de richting van onthechting begint te bewegen, is er geen weg meer terug.
Onthechting is dingen met gemak loslaten, in het besef dat er niets je leven verlaat dat niet wordt vervangen door iets beters, en dat genereert overvloed.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
