Destijds is mij op school geleerd dat ons zonnestelsel uit een aantal planeten bestaat die alle om de Zon draaien. Lange tijd is dit uitgangspunt voor mij “waarheid” gebleven, althans ik heb er eigenlijk nooit meer bij stil gestaan. Tot het mij een tijdje geleden duidelijk werd dat er nog een beweging is.
Het oude model – de heliocentrische theorie of heliocentrisme – dat stelt dat de Zon het middelpunt van het Universum is, waar alles om heen draait of op zijn minst het middelpunt is van het zonnestelsel waar de planeten omheen draaien kunnen we op basis van de huidige kennis gevoeglijk achter ons laten.
Ons zonnestelsel is namelijk een vortex.
Een vortex is een draaikolk, een werveling. In de vloeistofdynamica is een vortex een gebied waar de vloeistofstroom rond een as draait, een draaikolk in het water. Een gelijksoortige werveling is ook zichtbaar in een tornado.
De Aarde maakt geen twee, maar drie ronden. De eerste kennen we allemaal als de draaiing om haar eigen as, een draaiing die 24 uur in beslag neemt; de tweede draaiing kennen we als de ronde rond de Zon, die een jaar oftewel 365 dagen duurt en de derde draaiing omvat de ronde van ons hele zonnestelsel met daarin onze Aarde.
Deze derde draaiing die niet vlak is, maar spiraalvormig, overspant een periode van 26.000 jaar. Het boeiende hiervan is dat deze omlooptijd overeenkomt met de kennis van de oude volken, zoals de Maya’s. De Maya’s waren meesters op het gebied van tijd, getallen en ruimte en hadden kennis van veel dingen die wij nog maar net leren begrijpen. Ze hebben ons zeventien verschillende kalenders nagelaten waarin een enorme schat aan wijsheid en kennis ligt opgeslagen waar wij in onze tijd, in het Nu, ons voordeel mee mogen doen.
Wanneer we ons als mens op de drie genoemde cycli afstemmen, ontstaat een heel ander perspectief. We worden op deze wijze in een dynamiek opgenomen die vele malen groter en ruimer is dan ons beperkte individuele of het huidige eigentijdse perspectief. Een perspectief wat zich verlegt van een mens die alleen de Aarde tot zijn wereld kent tot een levend wezen dat deel uitmaakt van een immense kosmische ruimte.
De Melkweg of het galactisch stelsel (afkomstig van het Griekse woord galaxias) is de naam van het spiraalvormig sterrenstelsel, waarin ons zonnestelsel zich bevindt. Dus je hebt de Aarde als deel van ons zonnestelsel en ons zonnestelsel als deel van de Melkweg. Vanaf de Aarde zien we ons sterrenstelsel als een lichtende band die de hemel omspant, mits het donker genoeg is.
Ons zonnestelsel beweegt dus spiraalvormig door de Melkweg die op haar beurt ook een spiraalstructuur kent. Als we de Melkweg van opzij zouden kunnen zien, dan zou ze eruit zien als een schotel – de galactische schijf – met een verdikte kern: de centrale verdikking. Een schijf met grote en kleinere “spiraalarmen” rondom een bolvormige, centrale verdikking. Ons zonnestelsel bevindt zich in de galactische schijf, ongeveer halverwege het centrum en de rand van de Melkweg.
Zie je vanuit de spiraalvorm de overeenkomst met ons menselijk DNA inmiddels al?
De Maya’s
Volgens de Maya’s gebeurt alles op Aarde in samenhang met kosmische cycli.
De Maya’s hanteren een heel andere kalender dan de Westerse mens momenteel doet. Zij spreken over een jaar van 260 dagen, een jaar van negen maanden. Negen maanden… een mens heeft negen maanden nodig om vanaf het moment van conceptie uit te groeien tot een wezen dat klaar is om geboren te worden.
De Tzolkin telling van 260 dagen is de galactische kalender van de Maya’s, waarin elke dag anders is en elke dag zijn eigen energie en functie heeft.
Ons leven wordt vanuit de Maya gedachtegang met het kosmische gesynchroniseerd, oftewel erop afgestemd, door middel van de Tzolkin. Deze Tzolkin cyclus is gebaseerd op de cycli van de Plejaden.
De Plejaden
De Plejaden worden genoemd in tal van heilige geschriften, waaronder de bijbel. Alcyone is de belangrijkste zon, de centrale ster van de Plejaden. Om haar heen draaien zeven zonnen als middelpunt van een eigen zonnestelsel, waarvan onze Zon als middelpunt van ons zonnestelsel de zevende is.
Homerus schreef al over de Plejaden in zijn Ilias als de zeven nimfen: Celaeno, Alcyone, Elektra, Maia, Sterope, Taygete en Merope.
Opvallend in de aardse cyclus is dus de grote spiraalvormige omloop van ons hele zonnestelsel om Alcyone, de centrale ster van de Plejaden welke 26.000 jaar in beslag neemt. Anders gezegd de spiraalvormige beweging die ons zonnestelsel in ons sterrenstelsel – de Melkweg – maakt, kent geen rechte lijn, maar kent in zichzelf ook een draaiing, namelijk de draaiing rond het sterrencluster van de Plejaden.
Wisseling van kalender
De kalender zoals wij die kennen – het heliocentrische model van 365 dagen – vertelt ons een paar dingen, namelijk dat we na een jaar weer terug bij af zijn. De werkweken beginnen voor de meesten van ons op maandag en we zijn vrij op zaterdag en zondag. Zo gezegd voelt het eigenlijk als een tamelijk nutteloos en saai gebeuren.
De Maya kalender aan de andere kant komt niet overeen met de seizoenen wat een geheel andere dynamiek geeft. Ze kent een complex systeem om je in je persoonlijke spirituele evolutie en groei te helpen. De kalender kent dagen om nieuwe vrienden te maken, dagen voor zelf-reflectie, enz. Als we met deze kalender zouden leven, zouden we nooit stoppen met ons voorwaarts te bewegen.
Feit is dat nu de spiraalvormige beweging van ons zonnestelsel begrepen is, er een model ontstaat dat net als de Maya kalender veel meer als vooruitgang, groei, reis door de ruimte, doet voelen. We draaien niet langer in cirkels, maar zijn op reis. Een reizende vortex.
Life is vortex not just rotation!
Misschien een goed moment om even bij stil te staan.
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
Prachtig Yvonne
Ook altijd in mijn belevingswereld geweest, de Maya’s
De kosmos, voel zo haarfijn dat dit klopt met al mijn fantasieën en de werkelijkheid
Een prachtige uiteenzetting van ons bestaan
Voel zo de verbinding met alles wat leeft
Wat leven wij in een prachtige wereld
Ga het nog veel meer lezen en bekijken
Geniet altijd van jouw stukjes en haarscherpe Analyses
Bij alles wat ik lees en zie gaat er weer een deur open
Zo wonderlijk allemaal
Liefs
Ria
????❤️
Ik ben op reis … in het universum. En ik groei, draai niet in cirkels rond. Dus mijn groei houdt nooit op.
Mooie blog Yvonne! Spiraal die zelfs in in Melkwegstelsel terugkomt! Deze vortex is w.s. ook de motor van de de beweging?
Grootste inzicht: Pleiaden al in Bijbel vermeld.
Thanx
De uitspraak’ zo boven,zo beneden’ is duidelijk.
Wij zijn eigenlijk een mini kosmos.
Fascinerend deze uiteenzetting ,klopt gevoelsmatig helemaal .
Ik geloof dat het even moet indalen bij mij ,zo mooi.
Dit hoort ook bij de periode waarin we nu leven ,alles past.
Het resoneert met wat ik al onbewust, dus niet rationeel wist.
Jaren geleden deed ik een workshop in Amsterdam, we gingen in meditatie terug naar het moment voor onze incarnaties en ik was een goudkleurige spiraalvormige energie, ik had geen vragen, geen antwoorden, alles was zoals het was, gewoon een energetisch Zijn.
Ander moment was het uitstrooien van de as van mijn beide ouders, ik wilde dat het vanuit het middelpunt in cirkels naar buiten werd uitgestrooid, het was voor mij, gevoelsmatig de omgekeerde beweging van de incarnatie.
Veel later ontdekte ik dat die spiraalvorm, dus in platte vorm, 2-dimensionaal dus al eeuwen werd gebruikt.
Dit artikel plaatst deze ervaring weer helemaal in het juiste perspectief, waarvoor dank!
Prachtig hoe je je gevoel bij de verstrooiing hebt gevolgd Erna.