Veel mensen hebben in de afgelopen paar jaar een verdeeldheid in hun gezin, in hun familie ervaren. Er ontstonden conflicten rondom ingenomen standpunten met betrekking tot het al of niet nemen van de prik en de talloze uitgevaardigde gedragsregels.
Het opmerkelijke hierin is dat in de oudheid al is voorspeld, dat kinderen zich tegen hun ouders zouden keren, dat er verdeeldheid in gezinnen zou zijn. We zijn daar allemaal getuige van geweest en we worden uitgenodigd om naar zaken te kijken die we veelal (nog) niet willen zien, aangezien het betrekking heeft op die relaties waarin we mogelijk nog een compromis sluiten met wie we zijn teneinde in het leven van die ander te kunnen zijn.
Compromissen waaruit je merkt dat je je aanpast, dat je afspraken verzet om de ander tegemoet te komen. Dit kan zover gaan dat je je uiteindelijk zelfs een beetje misbruikt begint te voelen.
Dan is het tijd om aan de rem te trekken, stil te staan en je af te vragen: “OK, wat gebeurt er, wat is er hier aan de hand?” Dan is het tijd om de stilte in te gaan en jezelf af te vragen: “Wat moet ik hierover weten en hoe moet ik dit oplossen?”
Dus voel het, schrijf het op, vraag wat er aan de hand is, wat je verkeerd begrijpt óf wat je goed hebt begrepen om er duidelijkheid in aan te brengen.
En dan zul je tot het inzicht komen dat het zo belangrijk is dat je er niet in meegetrokken wordt. Zeker niet als het een kwestie is die tussen meerdere van je kinderen of meerdere familieleden speelt.
Dan zul je wellicht tot het inzicht komen dat als je je niet kunt losmaken, dat als je de gebeurtenissen niet kan scheiden, je precies dat waar je zo naar verlangt, namelijk harmonie en eendracht, en misschien erkenning en gezien worden, dus nogmaals precies datgene waar je zo naar verlangt, dat dat zo wordt beïnvloed.
Dus vind je balanspunt, vind opnieuw je balanspunt en besef dan nog een grote waarheid: de ander is niet je dochter, de ander is niet je zoon, is niet je kleinkind, is niet…. Ze zijn de beloved, de geliefden.
De waarheid is dat ze allen de geliefden zijn die een rol spelen in de dualiteit, dus terug naar die waarheid. Het zijn jouw gedachten die menen dat er een bepaalde verwantschap zou moeten zijn, dat er een bepaald soort relatie zou moeten zijn. Maar waar het werkelijk om gaat is “gewoon” een volledig loslaten, vrijheid, onthechting en eenvoudigweg elk moment eren.
En in elk moment van binnenuit kiezen en vragen: “Moet ik dit doen?” In plaats van het doen, omdat je moeder bent, grootmoeder bent, om al dit soort van dergelijke redenen. Hier gaat het allemaal om.
En aanpassen, compromissen sluiten is tegen je eigen Goddelijke natuur ingaan. Het maakt veel mensen letterlijk kapot van verdriet. Het vernietigt ze.
Daarom is het zo belangrijk om dat wat gebeurt te doorzien. Hoe ongemakkelijk het meestal ook is. Het is belangrijk dat je niet middenin familieperikelen belandt, perikelen die voor verdeeldheid zorgen en als je er middenin terecht komt, loop je ook nog het risico dat het je aangerekend wordt. Dus blijf erbuiten en doorzie je eigen rol.
En die rol is het besef van hoe ons verlangen naar familie, een verwrongen en misvormd verlangen in de wereld is. In werkelijkheid is het een verlangen om herenigd te worden met alles wat perfect is, all that is.
En dus zijn we constant op zoek naar deze perfecte relaties – de menselijke conditie – die niet bestaan tenzij ze wakker zijn en zich bewust zijn van wie ze in waarheid zijn.
Weet je, we gaan allemaal door dit soort dingen, en ja ze zijn absoluut ongemakkelijk, maar wat er aan de andere kant glanst, is puur goud. Het is puur goud als we het omarmen, als we het vol-ledig omarmen.
We hebben allemaal onze kleine ongecontroleerde en ongemakkelijke dwaasheden nodig, onze emotionele hits en dan geven we dat over en komen tot besef en nieuwe grotere inzichten.
Het menselijke verlangen naar iemand in de buitenwereld, ja, het zit allemaal in ons. In de wereld zien we het als eenzaamheid, in de wereld zien we het als een relatie, in de wereld zien we het als ik ben geen deel van het gezin, in de wereld zien we het als dat ze me niet begrijpen. Er is een gevoel van isolement, er is veel oordeel en weet je…
Laat ik afsluiten met de woorden van Yeshua die ons eraan herinnert dat terwijl je dit doormaakt, uitspreekt: “Waarom ben je zo verrast dat wanneer je een wereld van duisternis binnengaat, je duisternis ziet? Waarom schokt dat je voortdurend?”
Laat zijn woorden diep tot je doordingen. Ze zijn van grote betekenis in de huidige tijd.
En ik antwoordde: “Ik begrijp het”, maar, maar, maar, mijn menselijke reactie…
En nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van deze blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog / doorgevingen te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne ❤
NB: Uitgewerkte tekst van mijn video met dezelfde naam:
https://theessenceoflifemysteryschool.com/videos/
