Een (intieme) relatie, overigens elke relatie, vraagt de bereidheid om ons er bewust voor in te zetten. Een bewuste keuze om te werken aan het overwinnen van de hindernissen die een belemmering vormen voor het vrij stromen van de liefde, zowel in onszelf als binnen de relatie. Hiertoe beschikken we nauwelijks over voorbeelden van de manier waarop een gezonde relatie tussen twee mensen eruit zou kunnen zien.
Belangrijk is wel dat beide partners niet alleen elkaars ontplooiing zijn toegewijd, maar zich ook volledig openstellen voor het leven zelf, voor de stroom binnen de relatie, omdat deze van zichzelf naar verdieping en groei leidt zonder dat wij een vorm of resultaat afdwingen. Hieruit ontstaat vanuit zichzelf waarachtige verbondenheid.
Door een bewuste toewijding aan alles wat gebeurt, zijn we in staat samen door “problemen” heen te komen zonder dat deze ons van elkaar kunnen vervreemden.
Onze harten naar elkaar openen betekent onze angsten, twijfels en weerstanden gezamenlijk onder
ogen zien; samen door al onze onafgemaakte of nooit doorgewerkte problemen heen gaan; samen de stormen binnen onze relatie leren doorstaan.
Onze harten naar elkaar openen betekent de bereidheid om datgene wat er gebeurt samen onder ogen zien.
In het werken aan de overbrugging tussen onze verschillen is het verleidelijk om het op te geven. De belangrijkste vraag is niet of we aan deze emotie gehoor geven, maar of we de bereidheid hebben hetgeen gebeurt en de relatie in de weg staat, onder ogen te zien. Alleen deze intentie stelt een relatie in staat om te blijven groeien.
Dit betekent allereerst dat we onszelf en elkaar toestemming geven om te voelen wat we voelen in plaats van het te negeren of er kritiek op te leveren. Dit creëert ruimte, leidt uit de emoties en leidt tot de ontdekking van wat het gebeuren ons te vertellen heeft. Dan wordt het communicatie in plaats van aanval.
Het niet (kunnen) uiten van gevoelens vormt de grootste belemmering
voor het ontstaan van waarachtige verbondenheid met elkaar. Iedere keer dat we ons terugtrekken, iedere keer dat iets krenkend is, worden er hele gebieden van interactie afgesloten. Iedereen moet vroeg of laat leren om zichzelf open te stellen en zijn/haar gevoelens beter te uiten.
Hierbij is een fors obstakel dat we van mening zijn dat we lastige gevoelens niet zouden horen te hebben.
Het elkaar deelgenoot maken is op zichzelf al een vorm van intimiteit.
Wanneer we meer intimiteit willen, moeten we niet alleen ruimte maken voor beider angsten, maar ook voor onze eigen reacties daarop.
Relaties kunnen door alles heen breken en al onze gevoeligste en teerste pekken bloot leggen. Onze wonden worden aan het licht gebracht. Vergis je niet. Misschien brengt het je in de waan dat er iets fundamenteels mis is. Maar wellicht is het enige dat er mis is, dat je je pijn nog niet kan benutten.
Misschien is het wel zo dat juist op het moment dat de relatie niet voldoet aan je (hooggespannen) verwachtingen en je met een bons op jezelf terug geworpen wordt, het bestaan – God – je een geschenk geeft door te proberen je wakker te schudden.
Er ligt een kans om er samen doorheen te gaan, zodat oude, maar niet langer functionele patronen kunnen oplossen, hetgeen de intimiteit tussen betrokkenen alleen maar zal versterken.
Vreemd genoeg kun je juist nu meer dan ooit over jezelf leren, hoe pijnlijk en moeilijk een dergelijke periode ook is. De pijn die je hierbij ervaart is de natuurlijke pijn van het openbreken van het pantser rond je hart, wat je (ooit) zelf hebt gevormd om je te beschermen.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
