Wanneer we werkelijk gaan stilstaan bij het gegeven dat alles een illusie is, waar hebben we het dan nog over…
Laat ik met een voorbeeld beginnen. We staan met een groep van 20, 30, misschien zelfs 50 mensen ergens in het bos en bewonderen een boom. Nou is het op voorhand al raadselachtig waarom we dat ding een boom hebben genoemd, want als kind zou ons net zo goed verteld kunnen zijn dat het een tafel was, maar laat ik niet te ver uitwijken. We bewonderen een boom, maar zien we wel dezelfde boom? Waar de één het accent legt op de wortels en hoe de wortels de aarde ingaan, is de ander misschien gefocust op de stam of de bast van de boom en haar gladheid of grilligheid. Weer een ander kijkt naar de takken en de vorm van de takken en degene die ernaast staat, is misschien op zoek naar het gegeven of de boom vruchten draagt of heeft gedragen of misschien bloesem. Weer een ander zoekt de vorm van het blad, wellicht de kleur wellicht van het blad. Dus al staan we daar met zijn vijftigen… Niemand ziet dezelfde boom.
Als we dit gegeven nu eens doortrekken naar alles wat zich in deze wereld afspeelt – en nogmaals ik kan niet anders dan benadrukken dat dit alles een illusie is welke wij individueel en collectief tot bestaan dromen – hoe kunnen wij er dan zo zeker van zijn dat wij hetzelfde zien als onze naasten, hetzelfde zien als de ander. Met betrekking tot het hele wereld gebeuren zien we allemaal een andere werkelijkheid. Ieder ziet zijn/haar eigen werkelijkheid en toch menen we ons te kunnen verenigen onder bepaalde doelstellingen. Welbeschouwd een vreemde zaak, wanneer ik hier in stilte bij stil sta.
En dan te midden van dit alles zijn veel mensen bezig de ander te overtuigen dat ze het anders moeten zien, niet goed zien, dat ze bij het geweld, de oorlog, de ziekte, de armoe moeten stilstaan. De wakkeren proberen de slapers te overtuigen en de slapers, de wakkeren, maar verkeren beide niet in de wereld van hun overtuigingen en illusies? Ik kijk er met lede ogen naar, omdat ik mij in geen van beide groepen al langere tijd meer thuis voel. Het brengt een stukje alleen staan in mijn eigen gedachtengoed.
Dus wat dan als alles in de wereld een illusie is die wij tot bestaan dromen? En hoe dromen we dan die wereld tot bestaan. Heeft dat niet voor een groot deel of misschien wel alles te maken met onze overtuigingen? Zolang ik nog leef op basis van overtuigingen van tekort, zal ik inderdaad een wereld van tekort dromen, in ieder geval mijn wereld van tekort dromen en veel mensen die dromen van een leven van tekort, in de illusie van tekort, in de overtuiging van tekort, maken een collectief dat de waan op alle fronten in de wereld tot stand brengt.
Maar wanneer je dit alles terug gaat halen naar jezelf, terug gaat halen in jezelf, dan merk je ineens dat je niet meer past in een wereld zoals deze is en dan heb ik het zeker ook over het gegeven dat ook ik bepaalde overtuigingen in mij draag, overtuigingen van / in mijzelf waar ik nog geen zicht op heb, dat ik daarin nog het een en ander mag ontdekken, blootleggen – ja, ook ik heb menselijkerwijs mijn beperkingen en overtuigingen, zeker, en ik kan alleen maar blij zijn als ik er weer een in mezelf bloot leg, aan het licht breng, want dan pas kan ik deze veranderen, kan ik de illusie, mijn illusie veranderen, kan ik mijn wereld veranderen.
Nee, ik kan niks aan die grote buitenwereld veranderen. Ik kan alleen mijn wereld veranderen, anders leven, mijn overtuigingen aan het licht brengen, mijn overtuigingen veranderen en ja dat worden weer nieuwe overtuigingen. Dat maakt deel uit van ons mens zijn.
En dan is er nog iets, want elke definitie die men zichzelf geeft, is tegelijkertijd een gevangenis, creëert de tralies van onze gevangeniscel. LEEGTE of NIETS is onze normale staat. I AM, I AN THAT I AM, maar zodra ik iets na I AM ga toevoegen, richt ik in feite elke keer een tralie op van een soortement gevangeniscel, richt ik een tralie op rondom degene die ik werkelijk ben: I AM, the truth of who I really am.
En ja het grootste deel van de mensheid heeft werkelijk een litanie van beschrijvende zinnen die volgen op IK BEN. Ik ben volstaat, ik ben, en misschien is zelfs dat woord ik al te veel, want ik definieert immers een bepaalde afgescheidenheid, tenzij het misschien om IK BEN BRON gaat.
We leven in feite in een systeem dat is ontworpen om een grote hoeveelheid en steeds meer tralies toe te voegen aan deze gevangenisstructuur die ook wel onderwijs wordt genoemd en het wordt ook nog aangekondigd als een geliefde instelling om te omarmen. De expansie van de geest, de expansie van de mind, is de expansie van het wanen.
Ja ik ben, ik ben Yvonne is in feite al een tralie, een op zich misschien onschuldige tralie, maar ik ben arts, therapeut, psycholoog, ik ben automonteur of chauffeur, ik ben gevangenisbewaker, ach het zijn maar beroepen. Ik ben in een vorig leven Cleopatra of die en die geweest. Ik ben moeder, ik ben vader. Ik ben huiseigenaar, ik ben huurder. Met elk woord achter ik ben, zetten we onszelf in feite steeds meer vast, voegen we steeds meer tralies toe aan die gevangenisstructuur en
terugkomend op wat ik in het eerste deel al zei: Er is niets koppiger dan een mens, een I AM, die verklaard dat hij of zij het wel weet en vervolgens zijn hele of haar hele archief aan illusies, want daar hebben ik het vandaag over, uitstort over iedereen die maar wil luisteren.
Nogmaals wij creëren de wereld, ieder creëert zijn of haar eigen wereld, op basis van al die illusies, gevangenistralies, en misschien komen we dan gelijktijdig bij de ware betekenis van het koninkrijk binnen gaan als een klein kind: leeg, nederig en zeker onschuldig.
Nederig zijn is een natuurlijke staat die geen definitie kent, is altijd open en toch weet het wat resoneert met de waarheid, de goddelijke waarheid, zonder de noodzaak van een bibliotheek van kennis, illusies, overtuigingen en wat dies meer zij.
Dus besef lief mens, besef voor vandaag, ik droom de wereld tot bestaan, jij droomt de wereld tot bestaan en onderzoek hierin al jouw overtuigingen die je in de weg staan om de door jou zo verlangde nieuwe wereld te creëren.
Ik wens je een fijne en goddelijke dag.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van deze blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog / doorgevingen te lezen en erop te reageren!
In liefdevolle verbondenheid – Yvonne ❤
NB: Uitgewerkte tekst van mijn video met dezelfde naam:
https://theessenceoflifemysteryschool.com/videos/
