Waar onze ziel ergens uit dit gigantische universum afkomstig is, is ons menselijke fysieke lichaam gebonden aan de aarde. Zonder planeet Aarde zouden wij nooit een fysieke vorm kunnen aannemen. Het jasje wat je aan hebt, bestaat uit aardse materie. Een wonderlijke, maar ook zinvolle gedachte om hier eens bij stil te staan.
Wanneer je werkelijk een moment te moeite neemt om even te verstillen, dan kom je al snel tot het besef dat zo lang het met de Aarde niet goed gaat, het in feite ook met onze belichaming niet goed kan gaan en andersom.
Wat is er op dit moment gaande? Aangezien de trillingsfrequentie van de Aarde gigantisch stijgt, omdat in Kosmisch Verband het besluit is genomen dat zij als planeet weer in lijn mag komen met haar oorspronkelijke frequentiestatus, namelijk die van een zevendimensionale planeet, betekent dit dat ons fysieke lichaam, wat immers uit aarde materiaal bestaat hierop mee gaat resoneren.
Anders gezegd betekent het dat het licht in onszelf ook aan het toenemen is. Dit heeft als consequentie – het één hangt immers onlosmakelijk met het ander samen – dat oude pijnlagen naar boven komen. Pijnlagen die je nog niet verwerkt hebt, emotielagen die worden losgetrild en omgewoeld. Dat kan heel heftig zijn.
Sta alleen al eens stil bij het gegeven hoe eeuwenlange onderdrukking van de vrouwelijke seksuele identiteit – en natuurlijk geldt dit ook voor mannen, anders had het geen vorm, geen manifestatie kunnen krijgen – zich stevig verankerd hebben in het collectieve onderbewuste van de mensheid.
Al die emotielagen worden nu omhoog getrild, beroerd, en als individu hebben wij hier allemaal mee te maken. Met name wanneer een dergelijke thema in de voor-ouderlijke familielijnen speelt, kan dit een heel heftig thema zijn. Het kan je in oude pijnstukken raken.
Maar niet alleen uit dit leven. Ook stukken, verwondingen, pijnlijke herinneringen die jouw ziel nog uit eerdere levens met zich mee draagt, dienen in dit leven te worden aangekeken en uitgezuiverd.
Waarom? Omdat we dit alles niet mee kunnen nemen naar het Nieuwe Gouden Tijdperk op de Nieuwe Aarde. We willen toch immers niet nog meer van hetzelfde scheppen?
Zoals gezegd ieder mens wordt in dit moment in oude pijnstukken geraakt. Aan dit proces ontkomt niemand. En kijk daarbij ook eens naar het thema “machteloosheid” van degenen die bijv. de zogenoemde “slapenden” zo graag wakker willen maken. Ook dit is zo’n collectief thema: (on)macht en onderdrukking, je waarheid naar buiten durven brengen.
De Nieuwe Aarde is dus niet iets wat je buiten je waarneemt, maar de Nieuwe Aarde is hetgeen zich in ons bevindt. Wij moeten het doen, wij dienen die Nieuwe Aarde vorm te geven, wij dienen dus naar ons lichaam en hart luisteren en ja te zeggen tegen alles wat er op ons pad komt; ja te zeggen tegen alles wat er nodig is om jou door je eigen levensprocessen te laten gaan. Het leven zelf zorgt er wel voor dat dit gaat gebeuren.
Een lastig onderdeel van dit proces is dat je niet is geleerd om pijn te doorvoelen, om bij te pijn te blijven en door je pijnstukken heen te ademen. Zodra je dit doet, lost pijn op uit je lichaam, uit je energielichaam. Dus de collectieve en individuele boodschap op dit moment is: Neem verantwoordelijkheid voor je pijn. Als jij iemand pijn doet, is het van jou. Als iemand jou pijn doet en je wordt hierin geraakt, is het ook van jou.
Kijk ook naar de kwaliteit van je leven. Welke keuzes maak jij, welke keuzes hebben effect op de wereld om je heen en als laatste hoe verhoog je jouw trillingsfrequentie, hoe zet je jouw licht aan om het collectief bewustzijn van de mensheid mede te verhogen?
Samen op weg naar… de Nieuwe Aarde, de Nieuwe Mensheid.
Nu ben ik heel benieuwd
Wat is jouw grootste inzicht na het lezen van mijn blog? Laat je het weten door je reactie in het reactieveld hieronder te plaatsen? Ik ben je altijd dankbaar als je de tijd neemt om mijn blog te lezen en erop te reageren!
